Κατά την πρώτη επίσκεψη, ο ιατρός με το ιστορικό που θα πάρει θα αποφασίσει αν η κύηση είναι χαμηλού ή υψηλού κινδύνου, ώστε να αποφασίσει αν χρειάζονται περαιτέρω εξετάσεις και πόσο συχνά θα γίνονται οι επισκέψεις.  Ο ιατρός λαμβάνει υπόψη:

• Ατομικό ιστορικό
• Οικογενειακό ιστορικό
• Φάρμακα που έχει λάβει ή λαμβάνει η γυναίκα
• Τελευταία έμμηνο ρύση, καθώς και τη διάρκεια του κύκλου, έτσι ώστε να προσδιοριστεί η ακριβής ηλικία κύησης, καθώς και η πιθανή ηλικία τοκετού. Η πιθανή ηλικία τοκετού υπολογίζεται βάση τον Κανόνα Nägele’s: ΤΕΡ - 3μήνες + 7ημέρες (280 ημέρες σε κύκλο 28 ημερών)

 Γίνεται έλεγχος:

• Αρτηριακής πίεσης
• Βάρους σώματος

 Γίνεται υπέρηχος, έτσι ώστε να διαπιστωθεί:

• Ότι πρόκειται για ενδομήτριο σάκο κύησης
• Αν υπάρχει καρδιακή λειτουργία (από την 6η εβδομάδα κύησης)
• Αν η κύηση είναι μονήρης ή υπάρχουν περισσότερα από ένα έμβρυα

 Οι πρώτες εργαστηριακές εξετάσεις που πρέπει να κάνει η γυναίκα κατά την εγκυμοσύνη είναι:

• Γενική αίματος
• Ομάδα αίματος
• Rhesus
• Ηλεκτροφόρηση αιμοσφαιρίνης
• Τεστ δρεπανώσεως
• Έμμεση Coombs
• Σίδηρος
• Φερριτίνη
• Ουρία
• Κρεατινίνη
• Ουρικό οξύ
• Σάκχαρο
• Γενική ούρων
• Αντισώματα για Ερυθρά IgG, IgM
• Αντισώματα για Κυτταρομεγαλοιό IgG, IgM
• Αντισώματα για Τοξόπλασμα IgG, IgM
• Εξετάσεις για θυρεοειδή: TSH, f T 3, f T 4, anti-TPO
• HIV I-II
• HBsAg
• Anti-HCV
• VDRL (RPR)
• HbA1c
• Εξέταση για κυστική ίνωση
• Καλλιέργεια κολποτραχηλικού επιχρίσματος
• Καρδιολογικός έλεγχος

 Οι επόμενες επισκέψεις στο γυναικολόγο πρέπει να γίνονται μια φορά το μήνα και από την 32η εβδομάδα κάθε 15 ημέρες.  Κατά τη διάρκεια της κύησης πρέπει:

• Να αποφεύγεται το κάπνισμα
• Να αποφεύγεται το αλκοόλ
• Να μην έρχεται η έγκυος σε επαφή με το χώμα που συχνάζουν γάτες
• Να αποφεύγεται η επαφή με γάτες και με τα περιττώματά τους
• Να αποφεύγονται τα μακρινά ταξίδια
• Να αποφεύγεται η έντονη άσκηση
• Το κρέας να είναι καλά ψημένο, τα λαχανικά και τα φρούτα καλά πλυμένα
• Να αποφεύγεται το μη παστεριωμένο γάλα
 

Υπερέμεση της κύησης είναι μια κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από έντονους και συχνούς εμέτους και ναυτία, διαταραχές ηλεκτρολυτών και απώλεια σωματικού βάρους μεγαλύτερο από 5%. Εμφανίζεται στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης και παρουσιάζει ύφεση κατά τη 14η εβδομάδα, στις περισσότερες περιπτώσεις. Η αιτιοπαθογένεια δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως, αλλά έχουν ενοχοποιηθεί διάφοροι παράγοντες. Ανάμεσα σε αυτούς, υπάγονται  η αύξηση της χοριακής γοναδοτροπίνης, ψυχολογικοί παράγοντες, πολύδυμη κύηση, υπερθυρεοειδισμός κ.ά. Χαρακτηριστικά της υπερέμεσης είναι:

• Ναυτία – έμετοι
• Έντονη σιελόρροια
• Απώλεια βάρους
• Αδυναμία, κόπωση
• Αποφυγή λήψης τροφών
• Αφυδάτωση
• Αλλαγές στη διάθεση
• Μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης
• Κατάθλιψη
• Ηλεκτρολυτικές διαταραχές

 Η διάγνωση βασίζεται τόσο στην κλινική εικόνα, όσο και στον εργαστηριακό έλεγχο. Η διαφορική διάγνωση από άλλες παθήσεις δεν είναι δύσκολη. Αντιμετώπιση:

• Μικρά και τακτικά γεύματα
• Ανάπαυση
• Αποφυγή έντονων οσμών
• Ψυχολογική υποστήριξη

 Επί εντόνων συμπτωμάτων, η εγκυμονούσα χρήζει φαρμακευτικής αντιμετώπισης. Σε ορισμένες περιπτώσεις η έγκυος χρήζει νοσηλείας, με πρωταρχικό σκοπό την αντιμετώπιση των ηλεκτρολυτικών διαταραχών.

Σακχαρώδης διαβήτης κύησης είναι μια ετερογενής διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, που διαγιγνώσκεται για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της κύησης. Η συχνότητα κυμαίνεται από 1-14%. Γυναίκες με υψηλό κίνδυνο για εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη κύησης:

• Ηλικία μεγαλύτερη των 30 ετών
• Δείκτης μάζας σώματος (BMI) μεγαλύτερος από 30
• Προηγηθείσα κύηση νεογνού μεγάλου βάρους
• Οικογενειακό ιστορικό διαβήτη
• Ιστορικό διαβήτη σε προηγούμενη εγκυμοσύνη
• Ιστορικό ενδομήτριου θανάτου
• Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
• Γλυκόζη νηστείας μεγαλύτερη από 125mg/dl ή τυχαία μέτρηση μεγαλύτερη από 200mg/dl
• Ιστορικό κάθ’ έξιν αποβολών

 Η διάγνωση γίνεται με τη δοκιμασία ανίχνευσης γλυκόζης. Ο σακχαρώδης διαβήτης κύησης σχετίζεται με αυξημένη περιγεννητική νοσηρότητα και θνησιμότητα, μακροσωμία εμβρύου, αύξηση ποσοστού καισαρικών τομών, μαιευτικές επιπλοκές (π.χ. προεκλαμψία, υδράμνιο, πρόωρος τοκετός, τραυματισμοί κατά τον τοκετό). Στο έμβρυο μπορεί να προκληθούν συγγενείς ανωμαλίες, εμβρυϊκός θάνατος. Συνήθως ο σακχαρώδης διαβήτης κύησης δεν παρουσιάζει συμπτώματα και γι’ αυτό όλες οι γυναίκες, ακόμα και αυτές που έχουν χαμηλό κίνδυνο για εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη κύησης, θα πρέπει να υποβάλλονται σε δοκιμασία ανίχνευσης γλυκόζης. Η αντιμετώπιση βασίζεται στη στενή παρακολούθηση μητέρας και εμβρύου. Η διατροφή και η άσκηση (30 λεπτά άσκηση κάθε μέρα αν δεν υπάρχει μαιευτική αντένδειξη) συμβάλλουν στη βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου. Ο αυτοέλεγχος σακχάρου πρέπει να γίνεται καθημερινά, ενώ ο έλεγχος των επιπέδων γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης ανά τρίμηνο. Παράλληλα με τη διατροφή και την άσκηση, σε αρκετές περιπτώσεις η χρήση ινσουλίνης βοηθά να επιτευχθούν τα επιθυμητά επίπεδα γλυκόζης. Μετά την εγκυμοσύνη, θα πρέπει να γίνει έλεγχος γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης τη 2η-3η ημέρα της λοχείας και έλεγχος σακχάρου με χορήγηση 75 gr γλυκόζης την 6η εβδομάδα της λοχείας. Επίσης, θα πρέπει να γίνεται μέτρηση γλυκόζης νηστείας μια φορά το χρόνο σε γυναίκες που εμφάνισαν σακχαρώδη διαβήτη κύησης.